Zondag rust(iger) dag

De hele week heb ik rustiger aan gedaan en wandelingen gespreid over de dag. Vrijdag tijdens de lunchpauze met collega's (op hun tempo) mee wandelen ging zonder pijn. En toen werd overmoedig... Zelf wil ik het voor het gemak vergeten, maar ik heb uiteindelijk gewoon nog steeds een blessure. 

Gisteren tijdens het wandelen in het bos deed mijn knie geen pijn, maar gister avond en vannacht heb ik wel reactie gehad... Door de pijnstillers heen. 

Daarom ga me afmelden voor de eind wandeling met alle deelnemers van de Lymph&Co Wandel Challenge. Dat is namelijk 5 of 10km door het bos. Ik denk dat ik na zo'n wandeling niets meer kan... Ik had John mee gevraagd voor de gezelligheid en niet omdat ik zelf niet meer zou kunnen autorijden.... 

De rest van de challenge ga ik weer op verharde ondergrond, verspreid over de dag én op mijn eigen tempo lopen... 

Het blijven wel nog steeds de bekende laatste loodjes, dus iedere aanmoediging is enorm welkom en doneren kan ook nog steeds!

Maar het grote plaatje: het is 'slechts' een blessure, omdat ik kán wandelen en dat teveel gedaan heb! Die blessure gaat gewoon over ook. 

Geen nood aan de man en de challenge ga ik nog steeds halen! Het is een kwestie van bijsturen wanneer er iets op je pad komt toch?! Nu even een rustiger dagje. En door!