Obesitas

Zoals ik in mijn introductie al schreef, wil ik mijn wandeldoel koppelen aan mijn strijd tegen de kilo's. Als meisje had ik een normaal gewicht, maar met de pubertijd kwamen ook de kilo's. Zeker toen ik ook nog eens begon met het slikken van de pil. Ik wil niet alles daarop schuiven hoor, want elk pondje gaat door het mondje. Ik vind alles lekker en zeker in het begin was mijn motto: ze nemen me maar hoe ik ben. Die extra kilootjes die horen gewoon bij mij. Maar met de tijd begonnen ook de ongemakken van die vele kilo's te veel en kreeg ik periodes dat ik op mijn gewicht en mijn eten ging letten. Geen vreemde diëten, want ik wist dat die niet zouden werken. Zodra je weer 'normaal' gaat eten, komen die kilo's er gewoon weer aan. 

Tot nu toe heb ik drie grote afvalpogingen gedaan, waarbij ik behoorlijk wat kilo's ben afgevallen. De eerste poging was in 2006 en eindigde met de diagnose lymfklierkanker. Waarom zou ik op mijn eten gaan letten als je zoiets kan overkomen. Leef het leven, het kan zo voorbij zijn. De tweede poging was in 2015. Door de huisarts werd ik voor het blok gezet. Mijn bloeddruk was te hoog en hij zei: "Ik zie je over twee weken weer en dan ben je afgevallen en anders krijg je medicatie voor je bloeddruk en dat wil ik je op deze leeftijd nog niet aandoen". Twee weken later was mijn bloeddruk omlaag en was er 2,5 kilo af. Deze poging eindigde in 2016 toen we de boekhandel overnamen. Dat was zo'n grote verandering in mijn levensstijl, dat ik terugviel in mijn oude eet (en snoep) patroon. 

De derde poging begon eind vorig jaar. Of eigenlijk is het geen poging. Het gaat me nu gewoon lukken. Punt. Eind vorig jaar stapte ik naar de huisarts met de mededeling dat ik graag een GLI (gemeenschappelijke leefstijl interventie) wilde gaan doen. Uiteraard stond zij daar ook achter en begin dit jaar is dat traject begonnen. Intussen dik 21 kilo afgevallen en de magische 100 kilo grens zit er aan te komen en hoop ik in september onder door te gaan duiken.

Hoe ik dat doe? Zoals ik al zei, niet door een specifiek dieet te volgen. Gewoon letten op wat je eet. Eetpatronen wijzigen in een patroon dat je je leven lang kan volhouden. Zo eet ik niet meer elke ochtend twee boterhammen chocopasta, maar een bak yoghurt (de magere variant van Campina, want die is het lekkerste. Weet ik door een tip van iemand uit mijn GLI-groep) met granola of muesli en fruit. En een lekkere koek, die neem ik nog wel. Maar dan alleen in het weekend. Op de andere dagen, pakken we fruit of notenreep. 
En natuurlijk let ik naast het eten ook op mijn beweging. Tijdens mijn vorige afvalpogingen kwam ik er al achter dat Andrea en de sportschool niet samengaan. Totdat ik Jumping Fitness ontdekte. En dat doe ik nu wekelijks. Ik heb een trampoline thuis en volg wekelijks een online les van mijn sportschool. Daarnaast hou ik heel veel van wandelen. En dat gaan we de komende tijd nog veel meer doen!